بیماری پارکینسون , تشخیص بیماری پارکینسون و راه های درمان از آن : یکی از بیماری هایی که بعد از آلزایمر از معمول ترین بیماری های مخرب اعصاب به شمار می رود بیماری پارکینسون است. در واقع این بیماری نیز نوعی بیماری نورولوژیک است که فردی که به این بیماری مبتلا می شود به تدریج توانایی جسمی و روحی خودش را از دست می دهد؛ زیرا که در این بیماری سیر رشد بیماری بسیار پیشرونده است و منجر به کاهش تدریجی عملکرد فرد می شود.
ساخت دوپامین مهم ترین ماده برقرار کننده ارتباط سلول عصبی با مغز در بیماری پارکینسون، متوقف می شود و در نتیجه دوپامین کاهش پیدا می کند. با از بین رفتن سلول هایی که ترشح دوپامین را به عهده دارند مغز پیام های لازم در مورد چگونگی حرکت و زمان حرکت را دریافت نمی کند و این امر باعث از بین رفتن تدریجی کنترل عضلات می شود. در یک تعریف بسیار ساده تر باید بگوییم که بیماری پارکینسون در واقع یک اختلال مغزی پیشرونده است بدین معنا که تغییرات داخل مغز در طول زمان ادامه دارند.
معمولا این بیماری نیز برای درمان و یا پیشگیری نیاز به معاینه بالینی دارد که با توجه به شرح حال باید که معاینه دقیق نورولوژیک توسط فوق تخصص مغز و اعصاب انجام شود.
چه کسانی پارکینسون می گیرند؟
معمولا بیشترین تعداد ابتلا به بیماری پارکینسون افراد بالای 60 سال هستند اما متوسط سن شروع بیماری پارکینسون 62 سالگی است، این بیماری در مردان بیشتر از زنان دیده شده است و معمولا کسانی که سابقه فامیلی مثبت پارکینسون دارند اندکی بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به بیماری هستند.
پاتوفیزیولوژی بیماری پارکینسون
حرکات بدن را قسمتی از مغز تنظیم می‌کند که عقده‌های قاعده‌ای (Basal Ganglia) نامیده می‌شوند. ساقه مغز بخشی از مغز است که در قسمت پایینی مغز قرار دارد و خود در بر گیرنده مغز میانی، پل مغزی و بصل النخاع می باشد و بخش کوچکی از ساقه مغز به نام هسته های قاعده ای مغز (بازال گانگلیا) حرکت بدن را کنترل می کنند.
دوپامین توسط این سلولها ترشح می کنند زمانی که فرد دچار بیماری پارکینسون می شود در این صورت، سلولهای این قسمت از مغز دچار اختلال کارکرد می شوند و بر همین اساس نیز دوپامین لازم برای حرکت عضلات ترشح نمی شود و از همین رو نیز فرد در هنگام حرکت دچار کندی و اختلال می شود.
پیش آگاهی بیماری پارکینسون
این بیماری به شکلی است که تغییرات سلولهای عقده های قاعده ای در مغز به مرور زمان ادامه می یابد و بسیار نیز پیشرونده است از این رو متخصص مغز و اعصاب در ویزیتهای منظم و مکرر می تواند تا با استفاده از تست های (Scaling) پایش پیشرفت بیماری جلوگیری و یا بیماری را تا حدودی کنترل کند. متخصص مغز و اعصاب می تواند تا با معاینه نورولوژیک سیستم حرکتی، حافظه و ذهن، رفتار و خلق و فعالیتهای روزمره پیشرفت بیماری را با درمان صحیح تحت کنترل درآورد.
درمان های موجود برای بیماری پارکینسون کدام اند؟
خوشبختانه علائم بیماری پارکینسون با استفاده از داروها می تواند که به طور چشم گیر بهبود یابد و باید بگوییم که برای فرد مبتلا به پارکینسون گزینه‌های درمانی مختلفی موجود است. در بیشتر موارد جراحی نیز می‌تواند برای درمان بیماری مؤثر باشد.
مهم ترین دارو هایی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود: لوودوپا (Levodopa)، سافینامید (Safinamide) ، پرامیپکسول، روتیگوتین، روپینیرول و معمولا مکانیسم این داروها افرایش دوپامین می باشد و بیشتر روی کندی و ریژیدیتی بیمار موثرند.
شایع ترین عوارض مصرف این دارو ها می توان به : تهوع، افت فشار خون، هذیان، عوارض حرکتی مثل دیس کینزی اشاره داشت.
روش DBS (Deep Brain Stimulation) نیز روشی است که امروزه برای بیمارانی که به درمان دارویی جواب خوبی نمی دهند و یا دچار عوارض قابل توجه دارویی می شوند. از این روش می توان استفاده کرد. درباره ی این روش باید بگوییم که در این روش در قسمت هایی از ساقه مغز الکترودهایی کار گذاشته می شود و با تحریک های الکتریکی که توسط این ها به مغز منتقل می شود، ترشح دوپامین افزایش می یابد و در نتیجه لرزش، کندی و سفتی بیمار کمتر شده و علائم بیمار بهبودی قابل توجهی می یابند.
رژیم غذایی بیمار پارکینسونی
رعایت رژیم مناسب و داشتن تغذیه مناسب نه تنها برای درمان این بیماری می تواند مناسب باشد بلکه رعایت رژیم غذایی و مصرف کلسیم و ویتامین دی برای استحکام استخوانها در همه ی بیماری ها و مخصوصا بیماران پارکینسون توصیه می شود.
در بیشتر بیماران پارکینسون که داروی لودوپا را مصرف می کنند مصرف پروتیئن می تواند با جذب این لودوپا در بدن تداخل ایجاد کند از این رو بهتر است تا دارو نیم ساعت قبل از غذا مصرف شود. مصرف فیبر بسیار عالی است زیرا که رژیم غذایی با فیبر بالا و مایعات فراوان جهت جلوگیری از یبوست بسیار مفید است. محققان بر این یافته ها تاکیدد دارند که مصرف بعضی از مکمل ها برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و تخریب نورونهای مغز می تواند که بسیار موثر باشد. مکمل C0Q10 که آنتی اکسیدان و نورو پروتکتیو است یکی از همین مکمل ها می باشد
ورزش و درمان پارکینسون
در بیماران پارکینسونی انجام ورزش‌هایی نظیر تای‌چی و یوگا می‌تواند که موجب کاهش استرس و آرام‌شدن فرد، افزایش انرژی، تعادل و انعطاف‌پذیری شوند. به‌طور کلی، ورزش عملی ایمن و مؤثر و راهی آسان برای بهبود سلامت است.
برای نتیجه بهتر بایستی که تمامی فعالیت ها زیر نظر پزشک و با مشورت او انجام شود از ان جایی که فعالیت های ورزشی با افزایش ترشح دوپامین به بهبود عملکرد بیماران پارکینسونی کمک می کند. از این رو انجام ورزش 3-4 بار در هفته به طور منظم به بیماران پارکینسونی توصیه می شود.
علاوه بر ورزش بسیاری از محققان بر این باورند که در زمینه درمان بیماری ها و یا کنترل ان ها داشتن نگرش مثبت می‌تواند موجب کاهش استرس شود و به بیمار کمک کند احساس بهتری داشته باشد و بسیار راحت تر درمان موثر را پیگیری نماید.
