درمان تایم
درمان تایم
درمان فیستول مقعد به روش جراحی

درمان فیستول مقعد به روش جراحی

درمان فیستول مقعد به روش جراحی : احتمال بسیار کمی وجود دارد که فیستول مقعد ،بودن درمان زخم ایجاد شده بهبود پیدا کند.در اکثر افرادی که دچار این بیماری می باشند باید برای برطرف نمودن فیستول مقعد از جراحی استفاده شود.با توجه به اینکه نوع فیستول مقعد (ساده یا پیچیده ) باشد و همین طور موقعیت آن ،برای درمان آن از تکنیک و روش های مختلفی استفاده می گردد.از جمله این روش ها می توان به فیستولوتومی ،استن،فلپ آدوانسمنتو پلاگین بیولوژیکی اشاره داشت.

درمان فیستول مقعد به روش جراحی

در اغلب موارد ، فیستول مقعد را به شکل سرپایی و بدون نیاز به بستری کردن بیمار ، جراحی می کنند.در صورتی که فیستول مقعد بزرگ و عمیق باشد ؛امکان دارد که لازم باشد که بعد از جراحی ،بیار مدتی در بیمارستان تحت مراقبت قرار بگیرد.ولی در سایر موارد بیماران می توانند در همان روز پس از جراحی ترخیص شوند ،ولی با این وجود بهتر است که برای اینکه به روند بهبود بیماری کمک شود ؛بهتر است که بیماری چند روزی را به استراحت بپردازد.روش های مختلف جراحی فیستول ،با توجه به موقعیت و محل قرار گیری فیستول ،به وسیله پزشک انتخاب می گردند که هر کدام از این روش ها دارای یک سری مزایا و یک سری معایبی می باشند.

مراجعه به دکتر : متخصص گوارش

تکنیک های مختلف جراحی فیستول عبارت اند از :

– فیستولوتومی

در این روش جراح یک برش باز در تمام طول فیستول با هدف بررسی و برطرف کردن آسیب های وارده به همه قسمت ها انجام می دهد .در این روش پوست و عضله تونل موجود به صورت کامل باز شده و پزشک می تواند فیستول را از داخل به خارج ترمیم کند و بعد از مدتی تبدیل به یک شیار می گردد.برای بهبود زخم ناشی از جراحی حدود 1 تا 2 ماه زمان مورد نیاز می باشد.این روش در 85 تا 95% موارد مورد استفاده قرار می گیرد.

– روش استن

این روش از زمان های دور برای درمان فیستول مقعد مورد استفاده قرار می گرفته است.و در روش سنتی با استفاده از موی دم اسب یا کتان انجام می گرفت.در مواردی که فیستول مقعد پیچیده تر باشد و در قسمت های بالایی قرار گرفته و قسمتی از عضله اسفنکتر را هم درگیر کرده باشد ،ابتدا یک نخ بخیه یا لوله باریک ومخصوص تخلیه را برای حداقل 6تا 12 هفته در فیستول مقعد قرار می دهند تا بتواند چرک فیستول را تخلیه کرده و به بهبود فیستول کمک نماید.و بعد از آن جراحی قطعی مناسب را در صورت نیاز انجام می دهند.این روش می تواند برای بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به بی اختیاری مقعدی می باشند ،به خصوص بی اختیاری گاز روده ،روش مناسبی باشد.در برخی مواقع چندین جراحی باید برای بیمار انجام گردد.

– تکنیک فلپ آدوانسمت

این روش را اغلب در درمان فیستول های پیچیده به کار می برند که برای افرادی که در عرض خطر بی اختیاری مقعد می باشند ،مورد استفاده قرار می گیرد.در این تکنیک یک قسمتی از بافت رکتوم یا پوست اطراف مقعد را برمی دارند و سپس با استفاده از آن فیستول را ترمیم می کنند.این روش درمانی در حد خفیف تا متوسط دارای بی اختیاری مقعدی می باشد .مواردی مانند سیگار کشیدن ،بیماری کرون و بدخیمی احتمال شکست این تکنیک را بالا می برند و میزان عود گزارش شده از این روش حدود 50% می باشد.

– پلاگین بیولوژیکی

در این روش یک پلاگین مخروطی شکل که از بافت انسان ساخته شده است (مخاط روده انسانی ) جهت جلوگیری از باز شدن فیستول مقعد مورد استفاده قرار می گیرد.این پلاگین توسط بخیه به سر داخلی فیستول مقعد وصل می گردد.اغلب بافت جدید در اطراف پلاگین رشد می کند و کمک می کند تا فیستول بهبود پیدا کند .در این روش خطر بی اختیاری مقعدی برای بیمار وجود ندارد و این روش بیش از 80% با موفقیت همراه است.ولی موفقیت بلند مدت آن می توان گفت که کمتر از 50% می باشد.این روش دارای عوارضی مانند درد ،ایجاد آبسه و یا احتمال جابه جایی پلاگین را دارد . در این روش بیمار باید حدود یک شبانه روز در بیمارستان بستری شود.

امروزه روش دیگری به غیر از روش های تهاجمی و جراحی ذکر شده در بالا نیز کشف گردیده است که می توان گفت که در حال حاضر تنها روش درمان غیر جراحی فیستول مقعد به شار می آید .چسب فیبرین روشی می باشد که در آن ماده ی فیبرینی از طریق منفذ فیستول تزریق شده و درون فیستول را پوشش می دهد ،در مرحله بعدی متفذ فیستول توسط بخیه بسته می شود .

در این روش بافت ها امکان پیدا می کنند که به هم برسند و فیستول از قسمت های داخلی به خارجی بهبود پیدا کند.این یک روش ساده ؛مطمئن و بدون درد می باشد که در آن خطر بی اختیاری مقعد برای بیمار وجود ندارد وبیمار در این روش میزان نگرانی کمتری دارد.یزان موفقیت اولیه این روش بالا و 77% می باشد که در طی 16 ماه به 14% کاهش پیدا می کند در واقع این روش در دراز مدت دارای نتایج ضعیفی می باشد.

بیمارچه مراقبت هایی راباید بعد از عمل جراحی فیستول انجام دهد؟

در اغلب موارد بعد از پایان عمل جراحی فیستول مقعد ،پس از مدتی بیمار به هوش آمده و می تواند حرکت کرده و بلافاصله اعمالی مانند خوردن و نوشیدن را انجام دهد به گونه ای که حتی می تواند ترخیص شده و به منزل برگردد.ولی در صورتی که اعمال جراحی بیمار پیچیده باشد ،باید یک مدتی در بیمارستان بستری گردد .در حالت کلی مرخص شدن بیمار به معنی بهبود کامل او نمی باشد و باید تا بهبودی نسبی زخم ناشی از جراحی در منزل به استراحت بپردازد.و سعی کند که توصیه های پزشک معالج خود را مو به مو انجام دهد.

مراقبت های بعد از عمل جراحی فیستول مقعد عبارت اند از :

  • استفاده از داروهای مسکن : اغلب بیماران بعد از عمل جراحی احساس می کنند که باید از داروهای مسکن استفاده کنند تا دردشان تسکین پیدا کند.ولی مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک و با دوز مناسب انجام شود.
  • استفاده از آنتی بیوتیک ها در صورت نیاز :در صورتی که فرد بعد از جراحی دارای تب و عفونت نباشد و در ضمن دارای بیماری دیگری هم نباشد ،نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارد ولی افرادی که دچار بیماری هایی مانند اختلال ایمنی بدن و یا دیابت می باشند ،باید از جراحی به عنوان پیشگیری آنتی بیوتیک مصرف کنند .
  • تعویض نمودن پانسمان :بعد از جراحی باید پانسمان ناحیه عمل هر چند یک روز تعویض گردد که این کار یا باید به وسیله یک پرستار انجام شود و یا بهتر است که فرد آموزش لازم برای این کار را در بیمارستان ببیند.زخم ناحیه مورد نظر تقریباً می تواند پس از 6 هفته بهبود پیدا کند.
  • خود داری ازنشست روی زخم : فرد باید هنگام نشستن طوری بنشیند که فشار کمتری به زخم او وارد شود شاید گذاشتن یک بالش در زیر باسن بتواند این فشار را کاهش دهد.
  • ویزیت پزشک : بیمار باید در موعد مقرر به پزشک معالج خود مراجعه کند و توسط وی مورد معاینه قرار بگیرد .ولی در صورتی که قبل از موعد تعیین شده دچار عارضه یا مشکلی شده باشد باید بلافاصله به پزشک خود مراجعه کند.
  • نشستن در حمام آب گرم : نشستن در حمام آب گرم روزی سه بار و به مدت یک ربع می تواند یک هفته پس از عمل جراحی فیستول به سرعت بهبودی زخم بیمار کمک شایانی بکند.
  • استفاه از رژیم غذایی ملین : برای اینکه فرد پس از عمل جراحی فیستول مقعد دچار یبوست نشود باید یک رژیم غذایی پر فیبر داشته باشد تا دفع مدفوع همراه با درد نباشد .

عواض عمل جراحی فیستول مقعد

  • داشتن تورم ،ترشح یا درد ی که رو به افزایش است.
  • داشتن خونریزی شدید
  • داشتن عفونت
  • بی اختیاری مقعد
  • داشتن شکل در دفع ادرار
  • دچار یبوست شدن
  • حالت تهوع
  • داشتن تب بالای 38 درجه
اشتراک گذاری

مطالب مرتبط