درمان تایم
درمان تایم
ایمپلنت دندان در کودکان

ایمپلنت دندان در کودکان

ایمپلنت دندان در کودکان : لازم به یاد آوری می باشد که برای بیماران در حال رشد معمولا بازسازیهای پروتزی را برای نواحی بدون دندان انجام می دهند .باید بگوییم که یکی از شایع ترین ناهنجاری هایی که موجب بی دندانی مادرزادی کودکان می شوند ،تروما و هاپیونشیا می باشند .درمان معمول بیماران پیش از تکمیل رشد اسکلتی و دندانی ،پروتز های متحرک می باشد.

ولی باید بگوییم که استفاده از پروتز های متحرک سبب می شود که استخوان الویل باقی مانده تحلیل رود ،مشکلات پریودنتال و پوسیدگی های ثانویه برای فرد به وجود آید.ولی خوشبختانه در حال حاضر ایمپلنت به دلیل کاهش نیاز به آماده سازی دندانی در بی دندانی نسبی ،افزایش گیر ثبات در بی دندانی کامل ،افزایش زیبایی و قدرت جوندگی و بهبود کیفیت زندگی در اغلب موارد بهترین طرح درمانی در نواحی بی دندان محسوب شده و روز به روز به دلیل موفقیت پوتز های متکی بر آن ،بر تعداد افرادی که مایل به استفاده از آن می باشند افزوده می شود.

ایمپلنت دندان در کودکان

در یک بررسی ثابت شده است که میزان بقای ایمپلنت شش ماه پس از تحمل بار 93.6درصد برای دنچرهای نسبی ثابت و 97.5 درصد برای روکش های تک می باشد .لازم به ذکر است که مهمترین نگرانی دندانپزشکان در قرار دهی ایمپلنت برای کودکان و نوجوانان ،رشد اسکلتی و دندانی آن ها می باشد. گفتنی است که تاثیرگذاری رشد بر موفقیت ایمپلنت و اثر ایمپلنت و پوتز های متکی بر آن بر رشد اسکلتی و دندانی ،باعث ایجاد محدودیت هایی در کاربرد معمول در افراد در حال رشد می شود .درخواست بیشتر برای کاربرد ایمپلنت دندان به دلیل افزایش آگاهی پدرو مادر ها از اثرات مثبت روانی آن ،همچنین تمایل به درمانی با ثبات تر و بهبود حفظ استخوان ز نظر فیزیولیژیکی در نواحی بی دندان مادرزادی یا ترومایی نسبت به پروتز متحرک ،دندان پزشک را مجبور می کند که روند رشد و اثرات متقابل آن با قرار دهی ایمپلنت را بیشتر مورد ارزیابی و بررسی قرار داده و اطلاعات بیشتری را دراین زمینه کسب کند.

با انکه استفاده از ایمپلنت دارای مزایای زیادی می باشد ولی استفاده زودهنگام ایمپلنت در تعدادی از بیماران با شرایط خاص با فواصل دندانی زیاد بین دندان قرار دهی تاخیری ایمپلنت تا زمان تکمیل رشد اسکلتی و دندانی و کاربرد درمان های جایگزین مانند پروتز های متحرک و ثابت و ارتودنسی ثابت شده می باشد.چون دندانپزشک ایمپلنت را در یک محیط دینامیک قرار می دهد وایمپلنت مانند دندان واقعی عمل نمی کند و زمانی که دندان ها رشد کرده و جابه جا می شوند ،ایمپلنت همچنان ثابت است و این مسئله موجب می شود که ردیف و نظم دندانی به هم خورده و ناهنجاری هایی به وجود آید.

همچنین باید اشاره کنیم که چون تفاوت های فردی فراوان و غیر قابل پیش بینی به ویژه پیش از تکمیل رشد میان افراد مختلف وجود دارد لذا این مسئله سبب می شود که پیشگویی نتایج ایمپلنت گذاری برای دندانپزشکان امکان پذیر نباشد.بنابراین عمل جراحی ایمپلنت در دوران دندانی مختلط و حتی بلوغ ،دارای پیش آگاهی محدودی می باشد و اگر دندان پزشک مجبور به قرار دادن زود هنگام ایمپلنت می باشد ،باید دقت داشته باشد که در این شرایط قسمت های بی دندانی که دارای طول زیادی می باشند و تعداد آن ها نیز زیاد است در مقایسه با دندان های منفرد در اولویت کار می باشند.

اشتراک گذاری

مطالب مرتبط