بازار سهام ایالات متحده مملو از شاخص‌های مختلف است که هر کدام بخش خاصی از بازار را شامل می‌شوند. شناخته‌شده‌ترین شاخص‌ها داوجونز و نزدک هستند. شاخص‌های دیگری نیز وجود دارند که به سرمایه‌گذاران در درک وضعیت بخش‌های خاص یا سبک‌های سرمایه‌گذاری خاص کمک می‌کنند.
درک شاخص‌های مختلف می‌تواند به سرمایه‌گذاران در تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر در مورد سرمایه‌گذاری‌هایشان کمک کند.
شاخص‌های بورس آمریکا
عمده شاخص‌های بورس ایالات متحده که در حال سنجش و ردیابی بورس‌های مختلف در بازار سهام این کشورند را می‌توان تحت 4 عنوان معرفی کرد.
شاخص داوجونز
شاخص داوجونز، که به طور خلاصه DJIA نامیده می‌شود، یکی از شناخته‌شده‌ترین شاخص‌های بورس اوراق بهادار در جهان است. این شاخص، عملکرد ۳۰ شرکت بزرگ که در بورس نیویورک یا نزدک (Nasdaq) معامله می‌شوند را دنبال می‌کند.
ارزش شاخص داوجونز با جمع کردن قیمت سهام هر ۳۰ شرکت و سپس تقسیم آن بر یک عدد ثابت محاسبه می‌شود. این عدد ثابت، به طور دوره‌ای برای انعکاس تغییرات در تعداد سهام‌های برجسته تنظیم می‌گردد.
داوجونز به طور گسترده به عنوان یک شاخص کلی برای سلامت اقتصاد ایالات متحده به شمار می‌آید. با این حال، مهم است که داوجونز فقط شامل ۳۰ شرکت است و عملکرد کل بازار سهام ایالات متحده را به طور کامل نشان نمی‌دهد.
این 30 شرکت و به طور کلی عدد 30 یک عدد کلیدی در بین شاخص‌هاست و اگر بخواهیم بدانیم که us30 چیست باید معنای آن را در بازار فارکس جستجو کنیم؛ چون اگر قصد معامله کردن در بازار فارکس داوجونز را داشته باشیم باید به دنبال نمادی به نام US۳۰ بگردیم. این نماد همان DJIA یا داوجونز است که شاخص عملکرد ۳۰ شرکت بزرگ سهامی عام آمریکا را دنبال می‌کند.
شاخص نزدک
شاخص نزدک هم یکی از شاخص‌های مهم بورس اوراق بهادار است. این شاخص عملکرد شرکت‌های فناوری‌محور را در ایالات متحده دنبال می‌کند. این شاخص شامل بیش از ۳۳۰۰ شرکت از جمله غول‌های فناوری مانند اپل، مایکروسافت و آمازون است که در بازار نزدک در حال معامله می‌باشند.
برخلاف شاخص داوجونز که بر اساس قیمت سهام عمل می‌کند، نزدک یک شاخص وزنی بر اساس ارزش بازار است؛ به این معنی که شرکت‌هایی با ارزش بازار بزرگ‌تر، وزن بیشتری در شاخص دارند. این امر به این دلیل است که در بازار کلی، شرکت‌های بزرگ‌تر معمولاً از نظر نقدینگی بیشتر و تأثیرگذارتر شناخته می‌شوند.
شاخص نزدک به عنوان یک شاخص پیشرو، در حقیقت می‌تواند نشان‌دهنده روند‌های آتی در بازار باشد. به این علت که شرکت‌های فناوری فهرست‌شده در نزدک، اغلب در خط مقدم نوآوری و تحولات جدید هستند.
شاخص S&P 500
شاخص S&P 500 هم به مانند دو شاخص قبل، یک شاخص بورس اوراق بهادار است؛ با این تفاوت که این شاخص، عملکرد ۵۰۰ شرکت بزرگ را در سراسر بخش‌های مختلف اقتصادی در ایالات متحده دنبال می‌کند. این شاخص توسط شرکت S&P Global اداره می‌شود و به طور گسترده به عنوان یک شاخص کلی برای تمام بازار سهام ایالات متحده محسوب می‌شود.
ارزش S&P 500 با جمع کردن قیمت سهام هر ۵۰۰ شرکت و سپس، مانند شاخص داوجونز، با تقسیم آن بر یک عدد ثابت به دست می‌آید. این عدد ثابت به شکل دوره‌ای برای نشان دادن میزان تغییرات در شمار سهام‌های معروف‌تر تنظیم می‌گردد.
S&P 500 به عنوان یک شاخص وزنی بر اساس ارزش بازار محاسبه می‌شود، به این معنی که شرکت‌هایی با ارزش بازار بزرگ‌تر، وزن بیشتری در شاخص دارند. این امر به این دلیل است که شرکت‌های بزرگ‌تر، به لحاظ نقدینگی معمولاً بیشتر و مؤثرتر از شرکت‌های کوچک‌تر بر بازار کلی تلقی می‌گردند.
از آنجا که S&P 500 شامل شرکت‌هایی از طیف گسترده در عرصه صنایع است، به عنوان یک شاخص فراگیر محسوب می‌شود. این امر آن را به یک ابزار ارزشمند برای سرمایه‌گذارانی تبدیل می‌کند که به دنبال سنجش عملکرد کلی بازار سهام ایالات متحده هستند.
شاخص راسل ۲۰۰۰
این شاخص که عملکرد ۲۰۰۰ شرکت کوچک‌تر را در ایالات متحده دنبال می‌کند، توسط شرکت Russell Investments اداره می‌شود که آن را به عنوان یک شاخص کلی برای بخش سهام کوچک می‌شناسند.
ارزش شاخص راسل ۲۰۰۰ با جمع کردن بهای سهام هر ۲۰۰۰ شرکت و تقسیم آن بر یک عدد ثابت محاسبه می‌گردد. این عدد ثابت به طور متناوب برای بازتاب تغییرات در تعداد سهام‌های بیشترشناخته‌شده تعیین می‌گردد.
این شاخص در نقطه مقابل شاخص‌های وزنی بر اساس ارزش بازار، مانند S&P 500 و راسل ۲۰۰۰، یک شاخص وزنی بر اساس ارزش تعدیل‌شده است؛ این به آن معنا است که وزن هر شرکت در شاخص، بر اساس ارزش بازار آن و همچنین عوامل دیگری مانند نقدینگی و نوسانات قیمت تعدیل می‌شود. این امر به اطمینان از اینکه هیچ شرکتی تأثیر نامتناسبی بر شاخص نداشته باشد، کمک می‌کند.
شاخص راسل ۲۰۰۰ به عنوان یک شاخص مکمل نسبت به S&P 500 در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا این دو شاخص بخش‌های مختلفی از بازار سهام ایالات متحده را پوشش می‌دهند. S&P 500 بر روی شرکت‌های بزرگ تمرکز دارد، در حالی که مرکز توجه راسل ۲۰۰۰ شرکت‌های کوچک‌تر هستند.
سخن پایانی
شاخص‌های بورس آمریکا که در این مقاله به آن‌ها پرداختیم، ابزار‌های ارزشمندی برای سرمایه‌گذاران برای درک وضعیت بازار سهام ایالات متحده و سلامت کلی اقتصاد آن هستند. هر شاخص با تمام قوت و ضعف‌هایش بخش خاصی از بازار را دنبال می‌کند. با درک این شاخص‌ها، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات مربوط به سرمایه‌گذاری خود را آگاهانه‌تر اتخاذ کنند و بازده خود را به حداکثر برسانند.
البته هیچ شاخصی کامل نیست و عملکرد گذشته تضمینی برای نتایج آینده به همراه ندارد. با این حال، شاخص‌ها می‌توانند به عنوان یک نقطه شروع مفید برای تحقیق و تجزیه و تحلیل به شمار بیایند.
