در جواب به این سوال صراحتا پاسخ می دهیم: بله بیماری گال درمان دارد. در این مقاله قصد داریم به بررسی کامل این بیماری و راه های درمان آن بپردازیم.
بیماری گال چیست؟
بیماری گال (Scabies) یک عفونت پوستی است که به علت فعالیت کنه های میکروسکوپی به نام سارکوپتس اسکابی (Sarcoptes scabiei) ایجاد می‌شود. این کنه ها در لایه‌های سطحی پوست زندگی و تخم‌گذاری می‌کنند و باعث تحریک، خارش شدید و التهاب پوست می‌شوند.
روند ایجاد بیماری گال:
- ورود کنه به پوست: کنه های سارکوپتس اسکابی از طریق تماس نزدیک و مداوم با پوست فرد مبتلا یا تماس با وسایل آلوده به پوست وارد می‌شوند.
- تخم‌گذاری و رشد کنه‌ها: پس از ورود به پوست، کنه‌ها در لایه‌های سطحی پوست (اپیدرم) تونل‌هایی ایجاد می‌کنند و در این تونل‌ها تخم‌گذاری می‌کنند. این فعالیت باعث تحریک و التهاب پوست می‌شود.
- واکنش آلرژیک: سیستم ایمنی بدن به کنه‌ها، تخم‌ها و مواد زائد آن‌ها واکنش نشان می‌دهد. این واکنش باعث ایجاد خارش شدید و سایر علائم پوستی می‌شود.
- انتشار تخم‌ها و مراحل زندگی: تخم‌های کنه‌ها به لارو تبدیل می‌شوند و لاروها به سطح پوست آمده و به بزرگ‌تر شدن و تخم‌گذاری ادامه می‌دهند، که به نوبه خود موجب گسترش بیماری می‌شود.
علائم بیماری گال چیست؟
خارش شدید: یکی از شایع‌ترین علائم گال، خارش شدید و مداوم است که به ویژه شب‌ها بدتر می‌شود. این خارش به دلیل واکنش آلرژیک به کنه‌های میکروسکوپی و تخم‌هایشان است.
بثورات و دانه‌های قرمز:
بثورات پوستی و دانه‌های قرمز ممکن است در نواحی خاصی از بدن ظاهر شوند. این بثورات ممکن است به شکل لکه‌های کوچک قرمز، تاول‌ها یا جوش‌های چرکی باشند.
زخم‌ها و جراحت‌ها:
خارش مداوم میتواند به خراشیدگی و زخم‌های پوستی منجر شود. این زخم‌ها ممکن است به دلیل خراش‌های مداوم پوست به وجود بیایند.
پوست خشک و ترک‌خورده:
در برخی از موارد، پوست ممکن است خشک و ترک‌خورده به نظر برسد، به خصوص در نواحی که خارش شدیدتر است.
خارش در نواحی خاص:
گال معمولاً در نواحی خاصی از بدن بیشتر دیده می‌شود، از جمله بین انگشتان دست و پا، مچ دست، زیر بغل، ناحیه تناسلی، و در ناحیه کمر. همچنین ممکن است در نواحی که پوست نازک‌تری دارد، مانند شکم و پشت زانوها، مشاهده شود.
پیدایش تونل‌های کوچک:
در برخی موارد، تونل‌های ریز (خونریزی) به طول چند میلی‌متر زیر سطح پوست قابل مشاهده هستند که ناشی از فعالیت کنه‌ها و تخم‌گذاری آن‌ها است. این تونل‌ها ممکن است به صورت خطوط نازک و رنگ پوست به نظر برسند.
روش‌های درمان بیماری گال کدام است؟
- پمادهای تجویزی: مانند پماد پرمترین، لندان یا تریپامین که باید طبق دستور پزشک به پوست مالیده شوند.
- شستشو و ضدعفونی: برای جلوگیری از عفونت ثانویه، لباس‌ها، ملافه‌ها و حوله‌ها باید شسته و ضدعفونی شوند.
- داروهای خوراکی: در موارد شدیدتر یا وقتی درمان‌های موضعی مؤثر نباشند، پزشک ممکن است داروهای خوراکی تجویز کند.
درمان سریع و صحیح برای جلوگیری از انتشار بیماری و کاهش عوارض آن بسیار مهم است. اگر مشکوک به ابتلا به گال هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب دریافت کنید.
راه های انتقال بیماری گال کدام است؟
بیماری گال (Scabies) عمدتاً از طریق تماس مستقیم و طولانی‌مدت با پوست فرد مبتلا منتقل می‌شود. در اینجا برخی از راه‌های اصلی انتقال این بیماری را توضیح می‌دهم:
- تماس مستقیم پوست به پوست: تماس نزدیک و مداوم با پوست فرد مبتلا، مانند تماس جنسی، بوسیدن، یا تماس در محیط‌های شلوغ و پرجمعیت، یکی از اصلی‌ترین روش‌های انتقال گال است. کنه‌های میکروسکوپی که باعث گال می‌شوند، در لایه‌های سطحی پوست زندگی و تخم‌گذاری می‌کنند و از این طریق به فرد دیگر منتقل می‌شوند.
- اشتراک‌گذاری وسایل شخصی: استفاده از وسایل شخصی فرد مبتلا مانند حوله، ملحفه، و لباس‌ها میتواند منجر به انتقال بیماری شود، به ویژه اگر این وسایل به مدت طولانی با پوست فرد مبتلا تماس داشته باشند.
- محیط‌های جمعی و شلوغ: گال به راحتی در محیط‌های شلوغ و جمعی مانند خانه‌های سالمندان، خوابگاه‌ها، مراکز نگهداری کودکان، و زندان‌ها شیوع پیدا می‌کند، زیرا تماس نزدیک و طولانی‌مدت بین افراد در این محیط‌ها بیشتر است.
- تماس با پوست آلوده: حتی تماس‌های مختصر با پوست فرد مبتلا، به ویژه در مناطق آلوده، میتواند منجر به انتقال بیماری شود. با این حال، تماس‌های کوتاه و غیرمستمر معمولاً احتمال کمتری برای انتقال دارند.
- وسایل شخصی و مبلمان: در حالی که انتقال گال از طریق وسایل شخصی و مبلمان کمتر رایج است، اما در برخی موارد خاص ممکن است این روش‌ها به انتقال بیماری کمک کنند. کنه‌های گال می‌توانند برای مدت محدودی روی وسایل زندگی کنند و در صورت تماس با پوست، انتقال انجام شود.
برای پیشگیری از گال، رعایت بهداشت فردی و محیطی و اجتناب از تماس نزدیک با افراد مبتلا اهمیت دارد. در صورت مشکوک بودن به گال، مراجعه به پزشک و درمان مناسب برای جلوگیری از گسترش بیماری بسیار مهم است.
از بین بردن کنه های سارکوپتس اسکابی از منزل و محیط درگیر شده:
پاکسازی محیط و محل های آلوده به کنه های سارکوپتس اسکابی، توسط سموم مخصوص و با کیفیتی باید انجام پذیرد. بدلیل اینکه این حشره با چشم غیر مسلح دیده نمیشود، یک شرکت سمپاشی معتبر بسیار کمک کننده است. زیرا این بیماری تا زمانی که محیط تان آلوده به این کنه باشد، از بین نخواهد رفت و استفاده از داروهای پزشک برایتان بی تاثیر خواهد بود. بنابراین زمانی که دارو درمانی را برای پوست خودتان شروع کردید، محیط منزلتان را نیز درمان و سمپاشی کنید. یکی از شرکت های بسیار معتبر در این زمینه شرکت سمپاشی پاکیا است که با استفاده از سموم معتبر و تخصص کافی محیط شما را از وجود این حشره ایزوله می کند.
کنه های سارکوپتس اسکابی از چه طریقی وارد منزل ما می شوند؟
کنه های سارکوپتس اسکابی ها (mites) موجودات ریز و معمولاً غیرقابل مشاهده با چشم غیر مسلح هستند که در محیط‌های مختلف زندگی می‌کنند و می‌توانند به انواع مختلفی از مشکلات بهداشتی و پزشکی منجر شوند. منبع و محل ورود کنه های سارکوپتس اسکابی ها به محیط‌های داخلی میتواند به شرح زیر باشد:
محیط‌های شلوغ:
کنه های سارکوپتس اسکابی ها می‌توانند از محیط‌های عمومی مانند مدارس، بیمارستان‌ها، و خوابگاه‌ها به خانه منتقل شوند. تماس با سطوح آلوده یا وسایل مشترک در این محیط‌ها میتواند منجر به ورود کنه های سارکوپتس اسکابی ها به خانه شود.
وسایل و مبلمان:
کنه های سارکوپتس اسکابی ها می‌توانند در مواد نرم مانند پتوها، تشک‌ها، و مبلمان زندگی کنند و در صورتی که این وسایل به خانه آورده شوند، ممکن است کنه های سارکوپتس اسکابی ها نیز وارد شوند.
تماس با حیوانات خانگی:
اگرچه سارکوپتس اسکابی معمولاً بر روی انسان‌ها تاثیر می‌گذارد، در برخی موارد میتواند به حیوانات خانگی نیز منتقل شود. در صورتی که حیوانات خانگی شما به این کنه‌ها مبتلا باشند، ممکن است آن‌ها را به منزل بیاورند و در نهایت هم منزل و هم بدن خودتان آلوده به این کنه شود.
تماس نزدیک:
تماس مستقیم با پوست فرد آلوده، مانند تماس بدنی یا استفاده از لباس‌ها و … آلوده، میتواند منجر به انتقال کنه‌ها شود.
کلام آخر:
هم زمانی درمان پزشکی و سمپاشی محیطی بسیار حائز اهمیت است. انتقال این بیماری به دیگران بسیار ساده و با یک دست دادن امکان انتقال فراهم می شود. بنابراین برای جلوگیری از شیوع این بیماری سریعا به درمان بپردازید.برای تشخیص صد در صدی این بیماری تنها پزشک میتواند کمک کننده باشد و از تجارب افراد استفاده نکنید.
